Λιτός, σχεδόν Λάκων, αν και από τη χώρα του Δημοκρίτου.
Το πιο φοβερό παιδί της μπλογκόσφαιρας, στα καλύτερά του πάλι σήμερα.
Έδωσε ρέστα!
Λιτό, σχεδόν λακωνικό, αν και στη Χώρα της Μυκόνου, το κολατσιό μας προχτές: Αβγά κόκκορα!
Εξαιρετικά αφιερωμένα!
Κόκκορα είχε η κατσαρόλα. Βραστό και σούπα παρηγοριτική με ριζάκι αβγολέμονο.
Στο ενδιάμεσο, το ‘χουμε πει αυτό έτσι(;), σαν σπονδή για να πάει καλά η μαειργιά μας, ένα δυο τσιπουράκια με λίγο μεζέ απ’ το βρισκάμενο.
Πάμε λοιπόν συνταγούλα.
@βγ@ του κόκκορα (μεζές)
αλάτι
πιπέρι
δεντρολίβανο
λεμόνι
Αφαιρούμε τα αβγά από την κατσαρόλα λίγο πριν γίνει ο κόκκορας. Τα διχοτομούμε(!) , τα βάζουμε στο πιάτο, αλατίζουμε, τρίβουμε πιπέρι, ψιλοκόβουμε λίγα φυλλαράκια φρέσκο δεντρολίβανο, ξύνουμε τη φλούδα του λεμονιού, στάζουμε 2-3 σταγόνες στο κάθε κομμάτι κι άειντε στην υγειά μας και στου kopoloso βεβαίως που μας έδωσε αιτία κι αφορμή!
όλα στα κάρβουνα 
Μας ανοίξατε την όρεξη ..
Ε , ρε γαμώμε …δεν έχω δενδρολίβανο εδώ που είμαι
Με κάνεις και κοκκινίζω.
Μ’ ανατριχιάζεις κιόλας (μ’ εκείνο το «ξύνουμε τη φλούδα του λεμονιού, στάζουμε 2-3 σταγόνες στο κάθε κομμάτι κι άειντε στην υγειά μας»!).
Είναι η πιο μερακλίδικη αφιέρωση που μου έχουν κάνει! Σ’ ευχαριστώ πολύ. Σ’ ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια 🙂 , υπάρχουν όμως άλλοι πολύ τρομερότεροι στο διαδίκτυο. Εγώ είμαι απλά τρομακτικός (έως φρικώδης, ενίοτε 🙂 )
Πώς στο καλό να στο ανταποδώσω τώρα;
… Καπαμά τρώς;
μα τι λέει τώρα….
εσύ αγόρι μου είσαι τα άπαντα του Romero, του Eli Roth και του Dario Argento μαζί , οι άλλοι απλά scary movie
(αφεντικό Δ-Ρ , εμείς οι άλλοι κάνει να τσιμπήσουμε ένα 😉
ρώτησα αλλά το ερωτηματικό τρόμαξε και έπεσε…
«Σαρανταπέντε γιάννηδες,
ενός κοκκόρου όρχεις»
(λαική παροιμία)
@αννα.
Ενώ από όρχεις κοκκόρου να υποψιαστώ…πλούσια τα ελέη στα μέρη σας.
@κοπολόσο.
Κατ’ αρχάς εγώ τα τρώω όλα! Άρα και …καπαμά.
Κοκκινίσατε, ενώ εμείς ξέρετε,
όλα αυτά τα χρόνια που σας σe-ναναστρεφόμαστε,
το βάφουμε ροζουλί το μαγουλάκι.
Σεμνέ μπλόγκερ, σε προκαλώ να μου βρεις έναν τουλάχιστον τρομερότερο!
Δεν είναι και τόσο μερακλίδικη, αλλά για σένα ειδικά θα έσταζα κι από μια σταγώνα τρουφόλαδο στον πυρήνα, έτσι σαν απομίμηση μυρωδάτου σπέρματος.
@ΚΚΜ.
Πες τα του ντε!
Δεν τσιμπάτε τίποτα. Έχω άλλα έξι στον καταψύκτη (ζεύγη λέμε). Επιφυλάσσομαι για μεγάλο χτύπημα, μήπως και με βάλει η σημερινή τιβιφίρμαμπλόγγερ στα «εγκλήματα»!
Και συγνώμη, δηλαδή: άμα τύχει να περνάω απόξω και μυρίσω το μεζεκλίκι και μπώ και συστηθώ «Ο κος όλα στα κάρβουνα; γειά σας, σκύλος της βάλια κάλντα!», τι θα μου πείς;
«Έλα και τσίμπα ένα αρχίδι»;
ΥΓ κάπου έχω διαβάσει, μάλλον στον Καζαντζάκη, πως όταν απελευθερώθηκε (ή έστω ελληνοποιήθηκε) η Κρήτη, ανέλαβε γενικός δερβέναγας ένας πρίγκηπας, μάλλον ο Γεώργιος, δεν έχει σημασία, βλάκας ήτανε. Τον καλούν οι Κρητικοί, του βγάζουν μια ωραία σούπα, τρώει ο πρίγκηψ και λέει «μμμμ…. ωραίες φασούλες!». «Τι φασούλες, πρίγκηπά μου; Μουνουχίσαμε όλους τους πετεινούς της επαρχίας για τη σούπα σου!».
Η συνταγή μου φαίνεται εξαιρετική. Θα την δοκιμάσω οπωσδήποτε. Έφτασα στο σημείο να φέρω τον φίλο κρεοπώλη της γειτονιάς μου για να το δει στην οθόνη και με απογοήτευσε λίγο με την εξής παρατήρηση. Είπε πως το μέγεθος των «αβγών» δεν είναι το σύνηθες και πως αυτό που εκείνος μπορεί να με προμηθεύσει δεν ξεπερνά το μέγεθος του στραγαλιού. Εσείς που τα βρήκατε τόσο μεγάλα;
– Καλώς σας βρήκα. Πολύ ενδιαφέρουσες οι αναρτήσεις σας.
Τα αυγά του κόκκορα είναι όπως λέμε τα «αμελέτητα» του ? Και αν ναι, τι άνθρωποι είσαστε και τρώτε τα ..τέτοια του ξένου πουλιού? Χάθηκε να φάτε δυό μπουτάκια, μια φτερούγα… Κάτι?
@kostis-b.
Ε, ας έχουν …όρχεις οι φύλακες!
(Χριστιανικόν θησαύρισμα)
@Σκύλος της Βάλλια Κάλντα
Κοπιάστε! Ειδικά για σας, τηγανητά, με κουρκούτι αρτυσμένο με ολίγο τριμμένο ξερό φολεγανδρίτικο, περασμένο κλασσικά από οινολάσπες!
Όχι τι νομίζατε;
Θα χτυπήσει εμένα την πόρτα μου φτωχό σκυλί και θα περιοριστώ σε μια απλή ελεημοσύνη;
Ποτέ των ποτών.
@hard disc drive 345(μέρες) fωτιά
Η συνταγή αγαπητέ έχει το ελαφρυντικό ότι έπρεπε: δημιουργικό, εκτελεστικό, γευστκό και (οινο)πνευματικό να υπηρετήσουν ένα και μοναδικό πλην διττό στόχο. Να ρεποζάρει ο κόκκορας και να μην κόψει το αβγολέμονο.
Επίσης θέλω να επισημάνω ότι χάρηκα και βεβαίως ευχαριστώ που φωνάξατε τον φίλο κρεοπώλη της γειτονιάς σας κι όχι, τον επίσης φίλο θέλω να πιστεύω, ψυχίατρο από την παλιά γειτονιά.
Δύο τινά μπορεί να συμβαίνουν αγαπητέ:
αον) Ο κρεοπώλης σας δεν έχει εμπειρίαν όρχεων, κοινώς είναι του μεταπρατικού εμπορίου και του τα φέρνουν ως καπόνια.
βον)Έχει ξαναδεί ο γείτονας @ρχίδι@ σε οθόνη; Διαβεβαιώστε τον ότι αν περάσει τα δικά του από σκάνερ θα πάθει αυτό που έπαθε εκείνος ο φουκαράς που φώναζε τη γάτα του στη διαφήμιση με τα δάνεια κάποιας τράπεζας. Πούμψι… Πούμψιιιιι!
Τέλος σας διαβεβαιώ ότι τα εικονιζόμενα είναι δικά μου, αλλά όχι τα δικά μου. Ήταν του κόκκορα της πεθεράς μου. Ενός από τους κόκκορες της πεθεράς μου.
Και μια ερώτηση:
-Μήπως, λέμε τώρα, στη γειτονιά σας κάνει πολύ κρύο; Σα Βαρδάρης στις 3 η ώρα το πρωί Γενάρη μήνα, ένα πράμα; Δεσ’τε τι έπαθε ο κοπολόζο!
@fevis.
Προφανώς εννοείτε ότι έπρεπε να φάμε τα …δικά μας κι όχι του ξένου πουλιού έτσι;
Μα αυτά καλή μου ( τα δικά σας εννοώ) τα τρώτε εσείς στις «κοσμικές ταβέρνες» ως amuse bouche κατά περιφραστική προχθεσινή σας δήλωση.
😉
Τ’ ειν’ ο κόκκορας, τ’ ειν’ τ’ αυγά του.
(λαϊκή παροιμία επίσης)
Ο γέρος ο κόκορας έχει το ζουμί.
(άλλη μία παροιμία για τη συλλογή σας)
Το κοκοράκι κικιρικικιιιί…
(παιδικό τραγουδάκι)
με πλήγωσε αυτό το ποστ!!!
υγ συμπαράσταση στον ατιμασμένο κόκορα
Αν η φωτογραφία είναι σε φυσικό μέγεθος, τότε τι τα ταϊζετε τα κοκκόρια σας στη Μύκονο;;;
😉
Εχω την αισθηση οτι εγκαταλειψατε την μαγειρικη και το ριξατε στην γενετικη μηχανικη.Αν κρινω δε και απο τα σχολια εκτος απο των νεοκοπων τιβισταρ(ς) μικρυνανε και τ’ απαυτα των κοκκορων.
@cd, diastimata, kopoloso.
Συμβάλλετε με τον τρόπο σας τα μέγιστα στον πολιτισμό.
@τσαπερδόνα.
Φυλλαχθείτε. Μπορεί να πληγοθείτε κι άλλο με μένα που έχετε μπλέξει.
@μπαμπάκης.
Φυσικά και είναι σε φυσικό.
Αλλά είδες πως σφίξανε στο βράσιμο στην επόμενη φωτο;
Γι αυτό να θυμάσαι να αποφεύγεις τις νερόβραστες. Σου τα μικραίνουν επικίνδυνα…
@Σελιτσάνος.
Μάλλον πρέπει να επανέλθω με νεότερο ποστ επι του θέματος.
…και αυτό είναι απειλή.
Αγαπητέ κύριε dimitris-r, δοκίμασα την συνταγή σας. Με μια μικρή αλλαγή στο βασικό υλικό. Αντικατέστησα τα αυγά του κόκορα με αυγά κότας. Κι αυτό γιατί ως δια μαγείας τα αυγά του κόκορα εξαφανίστηκαν από την κατσαρόλα. Εκτός κι αν συρρικνώθηκαν τόσο που το ανθρώπινο μάτι να μην μπορεί να τα διακρίνει. Αν και με τον βρασμό περίμενα ο όγκος τους να αυξηθεί. Τέλος πάντων, ο κόκορας αυγολέμονο βγήκε μια χαρά. Χρησιμοποίησα το seasoning των όρχεων σε βραστό αυγό κότας και μου άρεσε πάρα πολύ. Θεώρησα σωστό να σας ενημερώσω. Ευχαριστώ.
ΥΓ. Για να κοπούν οι όρχεις προτείνω εκ πείρας πλέον, την παλιά κλασική τανάλια του τσαγκάρη. Με μαχαίρι κινδυνεύουν να σπάσουν στα δάχτυλα. Αντιλαμβάνεστε!
@hdd345f
Λέτε η φαλτσέτα του τσαγγάρη δεν αποδίδει τα αναμενόμενα, ε;
Κι όμως αν τα κόψεις προσεκτικά κι ύστερα τα «ξεφτυλίσεις» όπως το κρεμμύδι, αφήνωντας άθικτο τον τελευταίο σάκκο, πιστεύω πως θα υπάρξει η ελάχιστη δυνατή απώλεια …όγκου!
Δεν ξέρω τι συνέβη με τον κόκκορά σας. Χάθηκαν λέτε… εξαφανίστηκαν. Δεν καταλαβαίνω!
Κι από τον φούρνο του Τσαλίκη χάθηκε κάποτε ένα καρβέλι, αλλά ο τρελός έδειξε τον φούρναρη.
Παρακαλώ πριν αμφισβητήσετε την συνταγή, να ανακρίνετε τον σεφ!
Προσωπικά έχω τα ντοκουμέντα σε αρχεία (κινούμενης)εικόνας και ήχου, σας συμβουλεύω να κρύψετε κάμερα. Ο ίδιος ο εαυτός μας είναι φορές που αποδεικνύεται να κλέβει τη μπουκιά μας. Τέτοιο χάλι λέμε!
[…] https://karvouna.wordpress.com/2007/11/23/orxeis_kokkorou/ […]