Δέν ἄνϑησαν ματαίως* …Αξία πολύτιμη ακόμα και το πιο απλό συνήθειο μας: Ένα ουζάκι στον Γιαλό με ευφρόσυνη παρέα και λιτό μεζέ… Μια λέξη σκέφτομαι συχνά αυτές τις μέρες που μένουμε στο σπίτι: εγκαρτέρηση. Την είχα ξεχασμένη. Χρόνια δεν την είχα συναντήσει. Και να που τίποτα δεν πρέπει να καταχωνιάζεις στη λήθη. Γιατί όλα είναι… Read More «Δεν άνθησαν ματαίως»*
Η βλακεία μπορεί στο τέλος να νικήσει. Θα δώσουμε όμως τη μάχη μας. Δηλαδή για να καταλάβω. Έχουμε όλοι υποστεί ένα βασανιστήριο. Από τα πιο απλά μέχρι τα πιο σύνθετα και πολύτιμα: Δεν κουρευόμαστε. Δεν γυμναζόμαστε. Δεν εργαζόμαστε. Δεν πηγαίνουμε σχολείο. Αφήσαμε τα αμπέλια μας, τις ελιές, τους κήπους μας στο έλεος. Δεν απολαμβάνουμε στοιχειώδεις… Read More Θέλω να γίνω κακός. Πολύ κακός!
Όταν μαγειρεύω κλέβω. Κλέβω ό,τι περισσεύει. Και πίνω κάτι, έτσι για το καλό. Πίνω ένα για να πετύχει αυτό που μαγειρεύω. Όπως κάποιοι δίνουν φιλάκια στο αβγολέμονο. Θα πιούμε στην υγειά σου, είπα. Είναι όμορφα στην Ηρακλειά. Είναι από τους τελευταίους λιτούς κι ατόφιους νησιωτικούς παράδεισους. Και είναι Κυκλάδες. Να το λέμε κι αυτό! Πάνω… Read More Υπάρχει επέκεινα για ενάρετα καλαμάρια;
όλα στα κάρβουνα 