Αυτό το νησί λίγο λίγο με τρώει και πάω να του μοιάσω…*

Τα ζήλευα πάντα τα ταξίδια των ανθρώπων τ’ ανοιξιάτικα. Τους βλέπω σαν περνούν από το νησί, τη χαρά που έχουν σαν λίγο αφεθούν ν’ απολαύσουν γύρω όσα συμβαίνουν. Η Άνοιξη είναι επιλογή των διαβατάρικων πουλιών να ταξιδεύουν. Και των ανθρώπων των ελεύθερων εργασίας που απαξιούν την πεπατημένη του Αυγούστου. Έτσι όποτε μου είναι εύκολο το… Read More Αυτό το νησί λίγο λίγο με τρώει και πάω να του μοιάσω…*

Ταξιδεύοντας σε μια δίνη συναισθημάτων

Χιλιαδού καλοκαίρι, 1982. Κατασκηνωτής με παρέα φίλων. Πέσαμε νύχτα με τον Γιώργο Κυπρή στη θάλασσα οπλισμένοι: ψαροντούφεκα, φακοί, μαχαίρια. Τα ψάρια μας κοίταζαν και τα κοιτάζαμε. Σμέρνες, σκορπίνες, δράκαινες. Δεν χτυπήσαμε τίποτα. Μείναμε μαγεμένοι να κοιτάμε. Ένα μουγκρί θυμάμαι ήτανε που μας έφερε κοντά στα βράχια της βόρειας ακτής. Κουλουριασμένο στην τρύπα της φωλιάς του,… Read More Ταξιδεύοντας σε μια δίνη συναισθημάτων