«Σήμερα περιμένω ένα σουβριάλι. Ασημένιο». Ήρθε μια πρόσκληση κι ύστερα άλλη μια. Σαν τα αποκριάτικα πάρτι. Βγάζω τη μάσκα μου και πάω: -Στην καθωςπρέπεικορη που ζητά να δει την επιφάνεια εργασίας μου. Με την επισήμανση ότι αλλάζει σχεδόν καθημερινά της χαρίζω ένα μανταλάκι. -Στο παιχνιδάκι της σελίδας 123, που ορίζει να σας μεταφέρω στη σελίδα 123… Read More Μ’ ένα σμπάρο δυο παιχνίδια!
Δύσκολοι καιροί για bloggers! Οι blogοντουντούκες, μήνες τώρα έχουν προαναγγείλει μεγάλο σεισμό. Επιβεβαιώθηκαν απολύτως! Μόνο που τον περίμεναν στην Κορινθία ή κάπου πέρα απ’ τα καμμένα της Πελοποννήσου κι έσκασε στην αυλή μας. Διαβάζω το πόσο φτωχότερη είναι ήδη η bloggoσφαιρα και άλλες τέτοιες παπαριές. Ναι παπαριές, όπως ακριβώς θα τις έλεγε και (δεν ξέρω… Read More Ένα τραγούδι για την Κωνσταντίνα
Μέρα δράσης ενάντια στον αποκλεισμό (της Γάζας) την όρισαν προχτές. Εγώ δεν έχω ούτ’ ένα κιλομπάιτ συνθηματολογικό να προσθέσω. Για τις μανάδες, για τα παιδιά, για το δικαίωμα στη ζωή, στη δουλειά, στη λευτεριά, για τη μαχόμενη Παλαιστίνη, μίλησαν και μιλάνε άλλοι καλύτερα. Την ώρα που άλλοι ξεθάβουν τομαχόουκ του πολέμου κι άλλοι πίπες της ειρήνης, θυμήθηκα… Read More …άγγιγμα ερωτικό
Φρέσκο καλυμμαύχι, επισκοπικό, με χασαπάκι και σφαχτό και τζουρά στο καρφί, με μουστακάκι και τα φρύδια του σμιχτά… Άβυσσος η ψυχή της επιμελήτριας της σελίδας μας. Ποιος ξέρει ποιο στιχάκι της έδωσε αφορμή να μας στολίσει έτσι: Άννας Φιλίνη , «Το χασαπάκι» Για την Άννα Φιλίνη μίλησα για πρώτη φορά εδώ, από τότε κύλησε χρόνος… Read More Ανακαινίσεις, εκδοροσφαγές: «ο Μήτσος»
Τα φοιτητικά μου καλοκαίρια τα κολύμπησα στην Ψαρού. Όλα! Θαρρείς δεν είχε άλλες παραλίες το νησί. Aιτία ο χαβαλές, η σχέση με τους ανθρώπους, το καλό φαΐ, το ανθρώπινο μέτρο. Από αριστερά, Κωνσταντίνος Ράμπιας (Κιμηλιός), Θοδωρής Φούσκης, Νικολάκης Κιμηλιός, άγνωστος μικρός, Φιλιππής Κοντιζάς, Αντώνης Σταυρακάκης και νομίζω δεξιά Δημήτρης Φιορεντίνος (φωτο αρχείο Καίτης Φούσκη-Ψαρού δεκαετίας… Read More Στης Ψαρούς την ολόξανθη ράχη
Ο φίλος μου ο Νίκος μέρες τώρα έχει λυσσάξει: -…για όλα φταίει εκείνος ο Μουνιόθ! -Μα καλά αυτός δεν έφυγε; -Ναι αλλά πρόλαβε κι έριξε στη σέντρα τον Σωτηράκη τον Νίνη. Έναν 17χρονο! -…;! -…αναστατώθηκε το ποδοσφαιρικό σύμπαν κι αφού είδαν κι απόειδαν πως με πορδές δεν βάφονται αβγά, άρχισαν όλοι να ψάχνουνε πιτσιρικάδες για ανανεώσεις. Ή… Read More για όλα φταίει ο Μουνιόθ
Σε γιορταστική ατμόσφαιρα μαγειρεύτηκε η πρώτη «Jahressuppe» η «Σούπα της Χρονιάς» στο Museum of Applied Arts / Contemporary Art της Βιέννης στην Αυστρία. Πρωτομάγειρας ο Thomas Huettl που μαγείρεψε: Erdäpfel–Graupensuppe mit Steinpilzen und Gruyère. Η συνταγή εδώ, μαζί και η εξήγησή της αφού ο Τόμας δίνει μια πολιτική χροιά στην επιλογή των υλικών. Η «Σούπα της… Read More Αχνίζουν σούπες στα καζάνια της Ευρώπης!
Α, ώστε σήμερα είναι που γιορτάζουνε και επισήμως όσοι αγαπάνε! Μπερδεύτηκα, μιας και έχει πιάσει την επί του θέματος τριλογία της από την περασμένη βδομάδα η οψοδαίδαλος κι αν δεν ήτανε να το δω κάπου γραμμένο πάλι θα μου ξέφευγε. Πάντα μου ξεφεύγει, εκτός από μια και μοναδική φορά. Τότε, με τον έρωτα να σφυρίζει …μέσα… Read More έρωτας: ένα καλό γιαχνί κι ένα χωνάκι γαύρος!
Δεν ζητάνε τίποτα παραπάνω από το αυτονόητο: Ένα παράθυρο επικοινωνίας με τον κόσμο. Από την εξορία του Βορειοανατολικού Αιγαίου, πολίτες δεύτερης κατηγορίας, στην πρώτη γραμμή διεκδίκησης της επαφής με το καυτό και γρήγορο σήμερα, που τρέχει κάτω από τα πόδια τους. Είναι φέτος έξι παιδιά στο Γυμνάσιο και τέσσερα στο Λύκειο. Δέκα παιδιά κρατάνε τον… Read More Στον Άι-Στράτη ζητάνε τ’ αυτονόητα!
Σίγουρα αυτός ο ήχος / μεσ’ τον ύπνο μας / δεν ήτανε το φτερούγισμα / των περιστεριών / στην ταράτσα μας Τη μέρα που πέθανε ο Ξυλούρης, δούλευα στο φαρμακείο του Χρήστου στην Κοκκινιά (Νίκαια τη λέγαμε). Μπαίνανε οι πελάτες, απέναντι είχαμε ένα γιατρό του ΙΚΑ, έστελνε συνταγές και σ’ ένα διάλειμμα μεταξύ μιας πίεσης… Read More Μνήμη Νικόλα, μνήμη νεότητας
Πρώιμη άνοιξη ζούμε στο νησί. Παπαρούνες κι αγριομαργαρίτες δειλά μεν, βγήκαν όμως στα σκεπά των χωραφιών. Αλλά περισσότερο είναι το ξιδάκι* που έχει κιτρινίσει τον τόπο. Αυτό όμως είναι χειμωνιάτικο να πεις! Αμέριμνα, σωστά ζιζάνια τα δυο σμαριδάκια της φωτογραφίας, ανταλλάσσουν άνθη. Προσφέρουν, από καρδιάς και αμοιβαίως, όρκους αιώνιας ευωδιάς. Το χαλί του δειλού «σπαρμένου» αναζητά εναγωνίως… Read More σμαριδάκια στο …χωράφι
όλα στα κάρβουνα 