…και μ’ ίντα να τονε χορτάσεις, όπου θα θέλει βόιδι!
Εμείς δεν συνηθούμε το βράδυ το κρέας…»
Μέλπω Αξιώτη «Δύσκολες νύχτες»
Έχουν πλάκα οι φίλοι μου. Τους έχω ψήσει πως ξέρω να μαγειρεύω.
Βασικά έχω θράσος. Και υπομονή…
Το άλλο που έχω είναι καλούς ή μάλλον καλόβολους φίλους.
Για την συνταγή που ακολουθεί την ευθύνη έχει η Εύη που ζήτησε λεπτομέρειες. Είχε την επιλογή και για πιο άγρια πράγματα, μανητάρια, σαλιγκάρια, αλλά προτίμησε τα …αγροκατοικίδια. Ήταν το περασμένο Σαββάτο που δοκιμάσαμε τα φετινά κρασιά και πνίξαμε, καθώς γράψαμε, τον Γάλλο μέσα μας…
Όταν έφτασα εγώ η «βρώμικη» δουλειά είχε γίνει. Στις 6 η ώρα το απόγευμα δηλαδή, υπήρχε φωτιά σε δυο καζάνια. Μέσα τους, στο μεν ένα, κατά τα δύο πέμπτα ήταν τράγος μουνουχισμένος εναμισυχρονιάρης, κατά δε τα υπόλοιπα τρία πέμπτα κατσίκι οκταμηνίτικο, ενώ στο δεύτερο κόκαλα ξεψαχνισμένης τετράχρονης γίδας η οποία είχε δώσει απ’ το πρωί τα ρέστα της για κιμά. Τέτοιες χαρές! Οι εστίες προπανίου τσίριζαν με όλα τους τα γκάζια τσίτα. Πήρα τρυπητή κουτάλα, φόρεσα ποδιά, έβαλα στο ποτήρι μου κρασί… Δεν είχαν πάρει ακόμα βράση, όμως άρχισε σιγά-σιγά να μαζεύεται αφρός στην επιφάνεια. Επί μία ώρα ξάφριζα πότε το ένα πότε τ’ άλλο καζάνι κι ύστερα τ’ άφησα όλα στην ησυχία τους. Στο δύωρο πάνω αλατίζουμε και πιπερώνουμε.
Εντωμεταξύ καθαρίστηκαν 2 ταψιά πατάτες…
Ένα συνεργείο από μόνος του…
Οι οποίες λεμονιάστηκαν καλά-καλά σε μεγάλη λεκάνη, λίγο λάδι, αλάτι, πιπέρι, τη σχετική ρίγανη, μπόλικο δεντρολίβανο και μισό κεφάλι σκόρδο. Εδώ να σημειώσω ότι τα δόντια καθαρίστηκαν (από ειδικευμένο σκορδ-οδοντίατρο) με ειδικό αποφλοιωτή. Το ότι δεν έπεσα σε βαθεία κατάθλιψη στη θέα τέτοιου εργαλείου, οφείλεται στο γεγονός ότι ήξερα πως η πρόκληση είχε αποκλειστικά και μόνο εμένα σαν αποδέκτη. Ως το τέλος της βραδιάς κι άλλα γκατζετάκια έκαναν την εμφάνισή τους, άρα καλά έκανα κι άντεξα τα κατάστηθα χτυπήματα. Ανακατεύτηκαν καλά-καλά οι πατάτες, μοιράστηκαν στα δύο ταψιά και μπήκαν στον φούρνο. Στο ένα ταψί κρύφτηκαν και δυο κυδώνια καθαρισμένα και κομμένα …κυδωνάτα όπως και οι πατάτες. Αερόθερμο, πάνω-κάτω, αρχικά στο 250 και στη συνέχεια στο 200. Στο εικοσάλεπτο κουνήσαμε λίγο τις πατάτες και τις λούσαμε με ένα κατσαρολάκι ζουμί από το καζάνι με τα κατσικοειδή.
Σα ροδίσουν οι πατάτες, θέλουν λίγο ανακάτεμα
Κατά τις εννιά το κρέας βγήκε σε λαμαρίνα. Το ζουμί πέρασε από σουρωτήρι και ξαναμπήκε σε χαμηλή φωτιά στο καζάνι, ίσα για να συντηρηθεί ζεστό. Μισό κεφάλι σκόρδο, αποφλοιώθηκε κατά τα γνωστά, πολτοποιήθηκε δόντι το δόντι με ένα ακόμα γκατζετάκι, (το δεύτερο της βραδιάς: πολτοποιητής σκόρδου τύπου σέικερ σε σχήμα μπαμπούσκα με βαριά μπίλια μέσα της) και με λίγο λάδι, αλάτι, πιπέρι, μπόλικο λεμόνι και δεντρολίβανο, έλουσε το κρέας πριν μπει στο φούρνο. Χρειάστηκε μισή ώρα για να πάρει χρώμα, κι ακόμα μισή σε χαμηλή φωτιά για να του σπάσει τελείως ο τσαμπουκάς, πράγμα που επετεύχθη. Το όλον στη φωτιά τεσσερσίμισυ ώρες.
Αυτά και να δώσει… μη μας λείψει η όρεξη!
Υ.Γ. Το ζουμάκι καυτό, με μπόλικο λεμόνι, μπήκε κατευθείαν στις φλέβες μας, βάλσαμο στα μεθυσμένα μέλη μας, την ώρα που ‘ρθε.
όλα στα κάρβουνα 
Έχω ερώτηση… (Σιγά μη δεν είχα..) Με κατσίκι κανονικό και όχι ευνουχισμένο τράγο δεν γίνεται η συνατγή? Διότι που να ξέρω εγώ την σεξουαλικότητα του ζώου πριν το μαγειρέψω.. Άσε που ο κύριος Τάκης, ο χασάπης μου, αν πάω και του ζητήσω να μου βρει μουνουχισμένο τράγο θα ξεκινήσει να γελάει σήμερα και θα σταματήσει το Πάσχα…
Ο χασάπης σου θ’ αρχίσει να σε σέβεται περισσότερο, σαν πελάτισσα, αν του ζητήσεις μουνουχισμένο τράγο. Πίστεψέ με.
Και δεν μου λες, όταν ψάχνεις καπόνια… μου λες γιατί είναι καλύτερα; Και είναι και εισαγώμενα…
Άντε, άντε μην αρχίσω και καπονιάζω ψάρια.
Δεν το ‘χω και σε δυσκολία, ξέρεις.
Είναι κι ο opinel μέρες σε αχρησία…
χα!
τόσες ερωτήσεις που κάνει η αποπάνω σας θα την βάλω να μου το μαγειρέψει
κατα τ αλλα
τωρα που έχω πρόχειρη την μαμά μου στο σπίτι ……..
υγ σας έχω πει ότι προσπαθώ να αυτοπεριοριστώ θερμιδικώς>>>>
(έμαθα ότι δεν τους αρέσει λέει η λέξη δίαιτα)
Η λέξη δίαιτα, οφείλει εκ των πραγμάτων να αρέσει σε όσους την έχουν ανάγκη.
Προσωπικά στέλνω αγωνιστικούς χαιρετισμούς στη μαμά σας, βρίσκομαι στο δεύτερο τσίπουρο με μεζέ χταπόδι και σε 35 λεπτά σερβίρω χοιρινό ρολό με πουρέ φρέσκιας πατάτας.
Κοπιάστε!
Σας υπόσχομαι το επόμενο ποστ να είναι απολύτως διαίτης. Μπορείτε να τσίμπήσετε την προτεϊνη και ν’ αγνοήσετε τα οποιαδήποτε συνοδευτικά, αλλά αυτά τα σπουδαία μάλλον ες αύριον!
Α, και μην το πείτε της μαμάς σας!
«[…] στο μεν ένα, κατά τα δύο πέμπτα ήταν τράγος μουνουχισμένος εναμισυχρονιάρης, κατά δε τα υπόλοιπα τρία πέμπτα κατσίκι οκταμηνίτικο, ενώ στο δεύτερο κόκαλα ξεψαχνισμένης τετράχρονης γίδας η οποία είχε δώσει απ’ το πρωί τα ρέστα της για κιμά.»
Κρατήσα τις αναλογίες κι άλλαξα τα συστατικά, αντικατέστησα δηλαδή τον τράγο με νυχτερίδα, το κατσίκι με τρεις σταγόνες αίμα εξαπτέρυγου δράκου και τη γίδα με κεφάλι μεσόκοπης σαύρας, και με το που κατάπια την πρώτη γουλιά μεταμορφώθηκα σε τρικάταρτο αυτοτροφοδοτούμενο μπάτμαν για δύο ολόκληρες ώρες.
Φοβερό φίλτρο!
Εσάς, τηρουμένων των αναλογιών, σε τι σας μεταμόρφωσε;
το ως άνω σχόλιο, όλα τα λεφτά 🙂 🙂
εύγε ενιγουέι, τόσα χρόνια στα ματζούνια τέτοιο πράγμα δεν κατάφερα να φτιάξω!
@ witch of daffodils.
Μόνο μην πείτε ότι δεν έχω προειδοποιήσει, ήδη από το προηγούμενο ποστ.
Και μη νομίζετε πως έψαξε πολύ για να βρει τα υλικά. Τα ‘χει καβάτζα στο ντουλάπι της κουζίνας του.
@kopoloso.
Μα τι να μου κάνει εμένα. Σου το ‘χω ξαναπεί: Είμουν κι εγώ (από μικρός) στο …κότερο!
Τσ τσ τσ …τρικάταρτος!
Δηλαδή, αν κατάλαβα καλά, ο μουνουχισμένος τράγος έχει το ζουμί;
Ω, ναι ο μουνουχισμένος τράγος ζουμί έχει, …@ρχίδι@ δεν έχει!
Ντροπη σας!Ειστε σαδιστης!Σκεφτειτε κι εμας.Για να καταλαβετε το δραμα μου σας παραθετω στιχομυθια περι του ατομου μου , που επιασε τ’ αυτι μου,σε σαββατιατικη ζωοπανηγυρη οπου συχναζω:
-Τον ξέρεις αυτον;
-Οχι.Ποιος ειναι;
-Ειναι ο γιατρος που ψαχνει για στερφες γιδες!
-Και τι τις κανει;
-Τις τρωει,λεει!!!
Να… αυτά κάνετε… ψάχζνετε όλη μέρα κι όλη νύχτα τους ειδικούς τράγους και τα ειδικά κατσίκια και χάνετε τις μουσικές βραδιές… Απορώ (κι εγώ!) πώς δεν παχαίνετε!!!
🙂
@Σελιτσάνος.
Γιατρέ μου έχω ακούσει για σας.
Οι στέρφες γίδες είναι για τη μακροημέρευση υμών των ντοκτόρων.
@Αστεροειδή.
Δεν μου είναι εύκολο να σου πω που είμουνα το βράδυ του Σαββάτου.
Ίσως δεν έχω ζήσει πιο σκληρό, πιο δύσκολο εικοσιτετράωρο ως τα σήμερα. Και μην κυττάς που το ρίξαμε στα χα και στα αιγοτράγια σφάγια.
ΜΗ σου λαχαίνει αγαπητέ. Τουλάχιστον περάσατε καλά.
Εύχομαι νάναι όλα καλά τώρα, Δημήτρη… κι από βραδιές τέτοιες θα υπάρξουν πολλές ακόμη!..
‘Ολα καλά εύχομαι και πάλι!!!
Δεν το λεγες από την αρχή ότι ο μουνουχισμένος τράγος δεν έχει mail; Από χθες προσπαθώ να του στείλω ένα ευχαριστήριο μήνυμα στο @ρχίδι@ κι όλο μου γυρνάει πίσω.
Τουλάχιστον ο αρτιμελής έχει; (αν θελήσω να τον μουνουχίσω, να μπορώ να τον ειδοποιήσω κανα δυο μέρες νωρίτερα. Μην του ‘ρθει ξαφνικό του έρμου…)
Και μιας και πιάσαμε τη συζήτηση, αυτά των οποίων έλλειψη χαρακτηρίζει έναν τράγο ως μουνούχο, μαγειρεύονται ή απλά πετιούνται στα σκ΄λιά;
Ωχ, τώρα είδα περί Σαββάτου. Περαστικά να ΄ναι.