Ήμουν κι εγώ εκεί.

…στην «παγκόσμια πρώτη» τη ξυλομαχαιρούς συνοδεία Lactarius Delicious.

Διπλή γιορτή -τριπλή με τον συνεορτάζοντα Άγιο Γαλακτίωνα- κι απαξάπαντες παρόντες, άρρενες επτά. Μαγικός ο αριθμός μαγική και η βραδιά, ψήφισαν όλοι, άκυρα-λευκά δεν παρατηρήθηκαν, άρα παμψηφεί the winner is: ο κουμπάρος του κουμπάρου καθότι το δις εξαμαρτείν άνδρα δείκνυσι! Kαλείται όπως παραλάβει αυτοπροσώπως το «χρυσούν αποδοσίδι» το οποίο και θα του απονεμηθεί σε ειδική τελετή, σε ημερομηνία που θα καθοριστεί από τον ίδιο. Και μην τολμήσει να ‘ρθει ξεφόρτωτος.

Πάμε τώρα για εξηγήσεις και συνταγογραφία κατά τα υπεσχημένα:

–Η ξυλομαχαιρού ή ξερομαχαιρού, είναι μια των ποικιλιών αμπέλου των Κυκλάδων. Ξεχασμένη από χρόνια στη Μύκονο, ζει βίον μονήρη, ξεχασμένη οινολογικώς και πιθανότατα (εδώ η βεβαιότητα αγγίζει το 100%) δεν έχει ποτέ οινοποιηθεί μόνη της. Στον ΕΡ.Ο.Σ τα τελευταία χρόνια την έχουμε περί πολλού κι έχουμε προς τούτο φροντίσει να αυξήσουμε τον πληθυσμό της με επιλλεγμένους εμβολιασμούς υγιών φυτών σε αμερικάνικα υποκείμενα. Το πρώτο δείγμα γραφής οινοποιημένης λευκής ξυλομαχαιρούς από τον Γιώργο Ξυδάκη συνόδευσε τα lactarius delicious. Μαλακό κρασί, βουτυράτο, ένα ποίημα, αλλά μόνο 18 λίτρα το όλον για φέτος. Άρα όσοι πιστοί και τυχεροί είχαν την ευκαιρία της γνωριμίας, οι υπόλοιποι …next year!

-Για τα μανιτάρια που έστειλε ο κουμπάρος αποδοσίδι από την Πελοπόννησο, φρόντισε ο ίδιος να επισυνάψει συνταγή. Με ελάχιστες ομολογώ προσθαφαιρέσεις στα υλικά και τη διαδικασία απολαύσαμε ένα πιάτο πολύ σούπερ για τις ανάγκες της βραδιάς.

Μανιτάρια lactarius delicious με χοιρινό και βίδες

4 φρέσκα λουκάνικα Μυκόνου

μια καλή χεριά μανιτάρια lactarious delicious

μισό κιλό ζυμαρικά (βίδες)

1 μικρό δόντι σκόρδο

1 κρασοπότηρο calvados

1 κλαδάκι φρέσκο δεντρολίβανο

50 ml κρέμα γάλακτος

λίγα κλαδάκια φρέσκο κόλιαντρο

αλάτι

Πάμε: κατσαρόλα, νερό, αλάτι, φωτιά, τηγάνι. Καθαρίζουμε τα μανιτάρια και τα πλένουμε (προσοχή, τελευταία στιγμή γιατί αλλάζουν χρώμα), ταχοντροκόβουμε, τα αλατίζουμε και τα σοτάρουμε ελάχιστα. Αδειάζουμε από τα έντερα τη γέμιση των λουκάνικων σε μεγάλο τηγάνι και με ξύλινη κουτάλα πιέζουμε ώστε να διαχωριστούν τα χοντροκομμένα ψαχνάδια και να ψηθούν. Προσθέτουμε ελάχιστο ψιλοκομμένο σκόρδο, ανακατεύουμε, ψήνουμε λίγο ακόμα και σβήνουμε με calvados. Παράλληλα μόλις βράσει το νερό ρίχνουμε τα ζυμαρικά (στην περίπτωσή μας ήταν φρέσκιες χειροποίητες βίδες).

Προσθέτουμε λίγα ψιλοκομμένα φυλλαράκια δεντρολίβανο, τα μανιτάρια και την κρέμα και τ’ ανακατεύουμε με το κρέας. Σουρώνουμε τα ζυμαρικά και τα προσθέτουμε στο τηγάνι. Ανακατεύουμε ώστε οι βίδες να πάρουν τα αρώματα των μυρωδικών (του μυκονιάτικου λουκάνικου… σημειωτέον: θρύμπη, ρίγανη, πιπέρι).

Κουκίζουμε ψιλοκομμένο φρέσκο κόλιαντρο και σερβίρουμε.

 

 Σημ. Όταν λέμε φρέσκα λουκάνικα εννοούμε από την παραγωγή στην κατανάλωση. Στην ουσία αυτό που θέλουμε είναι η γέμιση. Εμείς ας πούμε φτιάξαμε τη δικιά μας.

Στις πολλές χορηγίες που ενίσχυσαν τη βραδιά γευστικά να πούμε ότι οι βίδες ήταν το ζυμαρικό ημέρας που έφτιαξε ο Massimo στο La Rosticceria. Από κει ήρθε ένα ταψί πράμμα!

Ιδού κι ο Άγιος Γαλάτης, μεγάλη η Χάρη Του. Δια χειρός Μερκουρίου, μεγάλη η χάρη του επίσης! Ο ίδιος ο μικρός Γαλάτης αυτοπροσώπως την έφερε και την ακούμπησε δίπλα μας, για να ξέρουμε λέει με ποιον έχουμε να κάνουμε!

Αύριο ξημερώνει για πολλούς μια άλλη μέρα. Για μας παραδόξως παραμένει …Σάββατο!