Μια γέρικη ελιά, αγρέλι στην ουσία, θυμάμαι από μικρός. Κι όσους κι αν ρώτησα εκεί το θυμούνται. Άρα το αγρέλι ήταν από πάντα του εκεί. Σχεδόν αιωνόβιο. Ο βοριάς έδωσε στο αγρέλι το σχήμα του το επικλινές, με κατεύθυνση νοτιοδυτική. Έτσι όπως είναι ριζωμένο πάνω σε ένα βράχο με δίχως χώμα, αναρωτιέμαι που βρήκε γη να σταθεί. Κανείς μας δεν ασχολήθηκε ποτέ μαζί του. Άνυδρο κι ακλάδευτο, κάνει κάθε χρόνο κάτι ελιδάκια μικρά σαν κουκούτσια. Από αυτά σώζαμε πάντα 5-6 βαζάκια και τρελαινόμαστε να τις τρώμε σαν πασατέμπο.
Ακριβώς δίπλα φύτεψα σε τρεις δόσεις, πριν από 3, 5, και πριν από 7 χρόνια λίγες ελιές. Με μικρή προστασία για τον βοριά και τη σχετική περιποίηση, μια χαρά τα πάνε. Φέτος φύτεψα άλλες 10 κι αφού στον ΕΡΟΣ είπαμε να δώσουμε και στην ελιά το σχετικό θεωρητικό βάρος που της πρέπει, καταγράφω φωτογραφικά μια μια τις πράξεις της φύτευσης, ακολουθώντας τους κανόνες στους οποίους έχουμε καταλήξει.
Ξεκινάμε με μια καλή άροση του κτήματος το Φθινόπωρο, προσθέτωντας την κοπριά ή το κομπόστ που κρίνουμε απαραίτητο με βάση στοιχεία εδαφολογικής ανάλυσης, που καλό είναι να έχουμε κάνει.
Τον Μάρτιο οργώνουμε ξανά και ανοίγουμε τους λάκους στους οποίους θα φυτεψουμε τα νέα φυτά. Συνήθως μια καλή απόσταση από λάκκο σε λάκκο είναι τα 4 μέτρα (η επιλογή μικρότερης απόστασης ειδικά σε κτήματα αρδευόμενα και με τις ανάλογες τακτικές λιπάνσεις προσφέρει το πλεονέκτημα καλύτερης αλληλοπροστασίας των ελαιοδέντρων από τους πνέοντες ανέμους). Καλό είναι επίσης να φυτευτούν σε διατάξεις ευθυγραμμισμένες και με κατεύθυνση Βοριά – Νοτιά κι ακόμα καλύτερα Βορειοανατολικά – Νοτιοδυτικά, δεδομένων των ανέμων που πνέουν στο νησί μας.
Ρίχνουμε μια φτυαριά κομπόστ στο λάκο. Όταν θα μπεί το φυτό πρέπει το σημείο που έχει γίνει ο εμβολιασμός να είναι 10 τουλάχιστον εκ. πάνω από το έδαφος. Αυτό για τις βρώσιμες, όπως η Αμφίσσης της φωτογραφίας. Οι Κορωνέικες (λαδολιές) μπορούν να μπούν και βαθύτερα.
Αφαιρούμε το πλαστικό προστατευτικό κάλυμμα και τοποθετούμε το δενδρύλλιο στο κέντρο του λάκου.
Καλύπτουμε με χώμα μέχρι λίγο πιο κάτω από τον κόμπο στον οποίο έγινε ο εμβολιασμός και
πατάμε την επιφάνεια ώστε να μην είναι πολύ χαλαρό το έδαφος και κάτσει με τα ποτίσματα,
διαμορφώνουμε τον λάκκο, προσθέτουμε λίγο ακόμα κομπόστ γύρω από το δενδρύλλιο
σκεπάζουμε με λίγο χωματάκι το κομπόστ, ώστε να μην μας το πάρει ο αέρας
και ποτίζουμε τα φυτά υπολογίζοντας τουλάχιστον έναν κουβά νερό για το καθένα.
Απαραίτητη προϋπόθεση για να έχουν τα φυτά μια καλή πορεία ανάπτυξης είναι η προστασία τους από τους πνέοντες ανέμους. Το λεπτό καλαμάκι είναι αρκετό για τις πρώτες μέρες, αλλά το σωστό είναι να μπει πάσαλος -μάλλον ξύλινος- και να δεθεί καλά ο κορμός. Προσωπικά τα μικρά δενδρύλλια για τα 5-7 πρώτα χρόνια τα προστατεύω συμπληρωματικά με ατομικό τείχος τεχνητής καλαμωτής σε σχήμα ημικύκλιου.
Συμπληρωματικά ένας καλαμιώνας ήδη βρίσκεται στον τέταρτο χρόνο του και μελλοντικά πιστεύω να είναι αρκετός ώστε να προσφέρει καλύτερη κάλυψη.
Το πότισμα καλύτερα να το προγραμματίσουμε χρησιμοποιώντας συστήματα με λάστιχα και μπεκάκια ώστε και οικονομία να έχουμε στο νερό και καλύτερη κατανομή.
Η σωστή «πολιτική» διατήρησης της υγρασίας με ένα καλό πότισμα κάθε 5-6 μέρες είναι απαραίτητη. Τους θερινούς μήνες καλό είναι το πότισμα να είναι συχνότερο.
Είχα γράψει κάποτε για κείνους που σπεύδουν να αγοράσουν τα πανάκριβα πολυετή ελιόδεντρα που πωλούνται από τα φυτώρια για μια περιουσία, ότι δεν αντέχουν να περιμένουν. Θέλουν την ελιά για την πάρτη τους, να την βλέπουν και να τη δείχνουν. Κυρίως να τη δείχνουν. Ούτε ο καρπός τους νοιάζει, ούτε το λάδι της, πόσω δε μάλλον η περιποίησή της, το κλάδεμα, το θειάφισμα, η μάχη με το δάκο. Όποιος αγαπά την ελιά την ανατρέφει σαν παιδί του και ξέρει κατά βάθος ότι δεν του ανήκει. Έχει μια μακριά πορεία στο χρόνο και μια αποστολή να δώσει πιότερη χαρά στο μέλλον. Αυτό είναι που πάνω απ’ όλα πρέπει να γνωρίζουν όσοι φυτεύουν ένα δενδρύλλιο ελιάς.
Καλή επιτυχία στις νέες φυτεύσεις και με το καλό να πάρουμε και καρπό.
όλα στα κάρβουνα 
Όταν βλέπω τα γέρικα δέντρα μέσα στις γλάστρες που περιμένουν του υποψήφιους αγοραστές είναι σαν να βλέπω έναν παππού ή μια γιαγιά που την υποχρεώνουν να φύγει από το σπιτικό της για το «καλό της» κι ας καίγεται η καρδιά της που αφήνει το σπίτι που έκτισε τη ζωή της.
Καλή επιτυχία στον ελαιώνα σας!
ε, μα, ναι!
Άντε και καλή σοδειά!
Εσείς ως Κρητικός και κυρίως ως σώγαμβρος μεσσήνιος κάτι γνωρίζετε!!! Ευχαριστώ για την ευχή.