Φυσάει ένας …άνεμος ωραίος, στη Μύκονο

Παρουσίαση του βιβλίου της Όλγας Νικολαϊδου: «άνεμος ωραίος» Μύκονος 20 Οκτωβρίου 2018 Η καρδιά έχει νόστο “…«Τι είναι Διάβολος, γιαγιά;» «Αυτό, που ούτε στο στόμα σου δεν πρέπει να το βάζεις!» Έτσι, για πολλά χρόνια, η Λυδία πίστευε ότι ο διάβολος είναι φαγητό…”[i] Ξεκινώ με αυτή τη φράση της σελίδας 82 που πιθανόν και να… Read More Φυσάει ένας …άνεμος ωραίος, στη Μύκονο

Ριζότο φωτεινό σαν χαμόγελο ερωτευμένου κοριτσιού

Ριζότο ρουμπινάτο, με πατζάρι, μαύρο σκόρδο και γιαούρτι Η σκηνή σε χώρο αστικής κουζίνας άγνωστης χώρας νησιωτικής. Από το παράθυρο μπαίνει πρωινό φως, χειμερινό, ίσα που φωτίζει την εστία γκαζιού και το χοντρό μακαρόνι που κρατά στα χέρια του ένας γευσιθήρας που μόλις διακρίνεται στο ημίφως. Σκέφτεται καθώς κρατά ένα μακαρόνι, με τρύπα. Έχει καιρό… Read More Ριζότο φωτεινό σαν χαμόγελο ερωτευμένου κοριτσιού

Έχουμε και στον τόπο μας τυριά

Τσιμπολογήματα Έχουμε και στον τόπο μας τυριά «Για να είναι κανείς αληθινός Παριζιάνος, πρέπει να του αρέσει το καμαμπέρ» της είπε προχτές ένας Γάλλος. Κι εκείνη δεν το άντεχε το καμαμπέρ, βρομούσε. Είχαν και στον τόπο της τυριά που μύριζαν, τα βάζανε ως και δόλωμα στο ψάρεμα, αλλά ήταν αλλιώτικη η μυρωδιά· γνωστή στη μύτη… Read More Έχουμε και στον τόπο μας τυριά

Μύκονος: στη ρωγμή του μύθου

Δημοσιεύθηκε στην Athens Voice, Ιούλιος Αύγουστος 2011 Γεννήθηκα στο νησί των ανέμων. Το καταγράφω μόνο για έναν λόγο. Γιατί όταν το ακούω αυτό: το νησί των ανέμων, βγάζω καντήλες. Γεμίζει δηλαδή το σώμα μου φλύκταινες. Μια αηδία τόσο κλισέ όσο και η «γειτονιά των αγγέλων» ή «ο ομφαλός της γης». Η αλήθεια είναι ότι εδώ… Read More Μύκονος: στη ρωγμή του μύθου

Είχεν εψές μια κακοσύνη…

Από προχτές το νησί είναι φτωχότερο. Κατά μια αντένα! Κι αυτό είναι μια απώλεια που πιστώνεται στον κακό μας τον καιρό. Τη φωτογραφία τράβηξε η Βιβή Χανιώτη. Σπεύδω να ξεσκονίσω τη Μέλπω. Σα να ‘τανε σήμερα να ξεφύγει εκείνο το σαράκι από το χάσμα που άνοιξε μια νύχτα του Γενάρη, θα ‘χαν τα μάτια του… Read More Είχεν εψές μια κακοσύνη…

Χάιδεψε τ’ αυτιά μου χτες ένα σουβριάλι. Ασημένιο.

Ψες βράδυ ήταν μια άσπρη γάτα στον απότοιχο. Όσοι την είδαν είπαν πως η Σοφία ήταν εκεί. Παρούσα! Ξαραθυμισμένη! Έγλειψε τα μουστάκια της κι έφυγε όπως ήρθε, μ’ ένα σάλτο από τη μάντρα στο πιο χοντρό κλαδί της ελιάς κι από κει στης εκκλησιάς το θόλος. Ψες βράδυ σαν έσβυσαν τα φώτα κάθησε δίπλα μου η… Read More Χάιδεψε τ’ αυτιά μου χτες ένα σουβριάλι. Ασημένιο.

Disco Les Nychtes

Το «Nissos Mykonos» ακούγεται καλό. Να το πάρουμε λες. Να πάμε εκεί που δεν έχουμε πάει. Λένε πως κι εσένα σε χωράει. Εκεί τουλάχιστον δεν έχεις την έγνοια να τρέχεις άγρια χαράματα μη σου πάρει άλλος τ’ αλμυρίκι. Ούτε κι ομπρέλα να κουβαλάς. Πληρώνεις, …κύριος! Tι κύριος; Άρχοντας! Κι αν θα διψάσεις για νερό… θα… Read More Disco Les Nychtes