Καλαμάρι δικό μας και γαρίδα Ερμιόνης

Τσιμπολογήματα 12/14 Έχω καλαμάρι δικό μας και γαρίδα Ερμιόνης Σε ταΐζουν. Με τη λεπτή απόχρωση της επιπλέον φροντίδας Ρεσεψιόν vs Google. Στην υποδοχή των ξενοδοχείων εργάζεται πρόσωπο κλειδί στην επιλογή για φαγητό. Άγνωστος τόπος δεν ήταν η Ύδρα, όμως, δεκαετίες από την τελευταία μου επίσκεψη, η λίστα με τις 3 καλύτερες επιλογές άστραψε σαν διατροφικό… Read More Καλαμάρι δικό μας και γαρίδα Ερμιόνης

Σαρδέλες στον κήπο

Σαρδέλες στον κήπο με τον τρόπο του Γ.Ρ. Από τις πιο αγαπημένες γεύσεις τα τελευταία χρόνια της λειτουργίας του εστιατορίου El Greco στα Τρία Πηγάδια της Μυκόνου ήταν ένα πιάτο που ο φίλος Γιώργος Ριζόπουλος, εστιάτωρ μηδενί ποιητού διαφέρων και ευφάνταστος μάγειρας, αποκαλούσε «Σαρδέλες στον κήπο». Οι σαρδέλες Καθώς οι σαρδέλες βρέθηκαν στην πλώρη μου… Read More Σαρδέλες στον κήπο

No photos please!

Όλα ξεκίνησαν από το μολαράκι του Άη Γιάννη όπου ο Δημήτρης Ρουσουνέλος στρώθηκε να καθαρίσει σκορπίνες και σκορπιουδάκια. Και κατέληξαν στο πού πρέπει να επενδύουν τα (ελληνικά) εστιατόρια. περ. Γαστρονόμος Μ’ αρέσει να καθαρίζω ψάρια δίπλα στη θάλασσα. Τα δικά μου, αυτά που μπαίνουν στην κατσαρόλα μου δηλαδή, δεν τα ’χει δει νεροχύτης. Ελπίζοντας σε… Read More No photos please!

Ορνίθων και ιχθύων απεχώμεθα

«Νηστευέτω καί στόμα ἀπό ρημάτων αἰσχρῶν καί λοιδορίας.  Τί γάρ ὄφελος, ὅταν μέν ὀρνίθων καί ἰχθύων ἀπεχώμεθα,  τούς ἀδελφούς δάκνωμεν καί κατεσθίωμεν;»* Για αιώνες το μυστικό στην καλή διατροφή ήταν το ότι ακολουθούσε τον κύκλο του χρόνου και υπήρχε συνάφεια του χωραφιού με την κατσαρόλα. Ήταν μια σχέση διαλεκτική, με ουσία και αποτέλεσμα. Έλειπαν οι… Read More Ορνίθων και ιχθύων απεχώμεθα

Ο ψαράς και η ψυχή του

Ένας νέγρος μου έφερε λίγο γάλα φοράδας μέσα σε μια ξύλινη κούπα, κι ένα κομμάτι ψητό αρνί.*  Όπως εξομολογούνται σε συνεντεύξεις τους, οι μάγειρες βάζουν στην κουζίνα πρώτα ψυχή, ακολούθως τεχνική, ενώ παράλληλα μνημονεύουν προγόνους, δασκάλους από το ντόπιο ή το διεθνές μαγειρικό στερέωμα και πάντα νταραβερίζονται εξαιρετικής ποιότητας υλικά, φρέσκα κι εποχικά. Κανένας μάγειρας,… Read More Ο ψαράς και η ψυχή του

Kinji Hayakawa ή πως το πεταλιδοπίλαφο φόρεσε γιαπωνέζικο μανδύα

Τον γνωρίζω χρόνια. Υπήρξε πάντα ένας άνθρωπος ήρεμος που έτρεφε μια απίστευτη τρυφερότητα για τον γάτο που είχαμε υιοθετήσει στη Scala Gallery, στο Ματογιάννι. Θυμάμαι είχε περάσει πολύς χρόνος όταν τον ρώτησα γιατί αγαπά τόσο πολύ τον Νίνο και με τέτοια τακτικότητα τον επισκέπτεται καθημερινά και τον χαϊδεύει κουβεντιάζοντας μαζί του. Ο Κίντζι, έτσι έλεγαν… Read More Kinji Hayakawa ή πως το πεταλιδοπίλαφο φόρεσε γιαπωνέζικο μανδύα

De Gustibus et Coloribus

Μέρες γεύσεων και χρωμάτων στη Μύκονο Έκθεση εικαστικών με τίτλο: «De gustibus et coloribus» διοργανώνει η Scala Gallery. Διάρκεια: 16/09- 9/10/2011,  ωράριο λειτουργίας: 11.00-14.00 και 18.00-22.00 Συμμετέχουν οι δημιουργοί: Μανώλης Ζαχαριουδάκης, Φίλιππος Θεοδωρίδης, Δημήτρης Μηλιώνης, Γιώργος Τσεριώνης, Μανούσος Χαλκιαδάκης, Ελένη Θεοφυλάκτου, Μάκης Μωράκης, Δημήτρης Κουκάς, Μερκούρης Δημόπουλος, Γιώτα Βόγκλη, Richard James North, Kristina Ristic, Monika… Read More De Gustibus et Coloribus

Μια σκορπίνα που την έλεγαν Δημήτρης

Μια σκορπίνα προχτές στην Πάγκα των ψαράδων έγραφε συγκεκριμένο όνομα στο αδρύ της κούτελο. Άντε να της αντισταθείς. Κουβαδάκι, σουγιαδάκι, μολαράκι, κόκκινη κόκκινη η πριγκηπέσσα. Μια κούκλα! Ίσα που πρόλαβε να πάει στο γάμο και να γυρίσει πίσω. Τι ποιο γάμο; Ιδού με το λαμπερό της μάτι, σαν έτοιμη από καιρό, χαλαρώνει (κι εγώ μαζί… Read More Μια σκορπίνα που την έλεγαν Δημήτρης

Και οι κρίνοντες κρίνονται

Ένα εντυπωσιακά καλό περιοδικό στο χώρο της γαστρονομίας, αποτελεί μια ευχάριστη έκπληξη για την περίοδο που διανύουμε. Πριν από λίγο καιρό κυκλοφόρησε το πρώτο του τεύχος. Κύριο θέμα του, που αναπτύσεται από την σελίδα 34  έως την 43: «Πόσο ασφυκτικοί είναι οι δεσμοί μεταξύ ρεστοκριτικής και διαφήμισης». Ένα θέμα αγκάθι που το αντιμετώπισαν με ιδαίτερη… Read More Και οι κρίνοντες κρίνονται

Ταξιδεύοντας σε μια δίνη συναισθημάτων

Χιλιαδού καλοκαίρι, 1982. Κατασκηνωτής με παρέα φίλων. Πέσαμε νύχτα με τον Γιώργο Κυπρή στη θάλασσα οπλισμένοι: ψαροντούφεκα, φακοί, μαχαίρια. Τα ψάρια μας κοίταζαν και τα κοιτάζαμε. Σμέρνες, σκορπίνες, δράκαινες. Δεν χτυπήσαμε τίποτα. Μείναμε μαγεμένοι να κοιτάμε. Ένα μουγκρί θυμάμαι ήτανε που μας έφερε κοντά στα βράχια της βόρειας ακτής. Κουλουριασμένο στην τρύπα της φωλιάς του,… Read More Ταξιδεύοντας σε μια δίνη συναισθημάτων

και τα μπαρμπούνια πέρδονται

Το απέδειξε περιτρανώς και υπερηφάνως ο hdd365f, καλή του ώρα. Πέρδονται από την απόληξη του air bladder (κύστη αέρος) την ίδια που διαθέτουν και οι κοινοβουλευτικοί μας άνδρες που αερολογούν ασυστόλως. Και πέρδονται πρωί βράδυ στην tv, το ‘χουν δεν το ‘ χουν  ανάγκη και πρήσκονται, κοκκινίζουν και όζουν προεκλογικού άγχους. Κι εντάξει γιατρέ μου… Read More και τα μπαρμπούνια πέρδονται

Σκυταλοδρομία γεύσης και πολιτισμού

Προαναγγείλαμε τη «Σούπα της Χρονιάς» -τη Jahressuppe ήδη από τον περασμένο Δεκέμβριο. Αισίως έφτασε στα μέρη μας αυτές τις μέρες και ομολογώ ότι δεν περίμενα τέτοια επιτυχία, ούτε στην περίπτωση της δικιάς μου μάζωξης στη Μύκονο, ούτε σε όσες προηγήθηκαν κι όσες ακολούθησαν. Ο στόχος που ήταν μια ελάχιστη αφορμή (ένα μισόλιτρο ζωμός και μια… Read More Σκυταλοδρομία γεύσης και πολιτισμού

jahrekakavia

Τα πολλά λόγια είναι φτώχια. Αντί άλλης πρόσκλησης -Ζέπο ακούς; και συ κάβο Πάπας της Ικαριάς- η ώρα της jahressuppe έφτασε. Προς κάθε ενδιαφερόμενο λοιπόν, ραντεβού στο αμπέλι. Όσα διαβάζονται στο χαρτάκι δεν είναι παρά χτεσινές σημειώσεις που σήμερα δεν ισχύουν. Λειτουργώ καλύτερα με την κατσαρόλα τετ α τετ. Άρα όλα είναι ρευστά και καλού… Read More jahrekakavia

Νενεκρωμένη ωραθείσα επί πίνακι…

«Τω ακηράτω σου κάλλει και γλυκασμώ της σης ωραιότητος», …μια ιδέα αριστερό καταμάγουλο και το ‘να μάτι. Σου φάνηκε παράλογη η προειδοποίηση, ε; Να τώρα τι σου ‘μεινε! Τα οστά σου τα γεγυμνωμένα.    Πεσκαντρίτσα! Ω πεσκανδρίτσα! Σε είπανε «αστακό του φτωχού», οι φτωχοί όμως -τους ρώτησα- δεν σε γνωρίζουν. Ο Λαζάρου σου έδωσε υπόσταση, σ’ έκανε V.I.P., ένα ψάρι για… Read More Νενεκρωμένη ωραθείσα επί πίνακι…

Ύπαγε οπίσω μου!

Κομμένα τα χαμόγελα. Δεν τσιμπάω καλή μου, και κυρίως δεν νηστεύω. Αν σ’ αυτό στηρίζεις τις ελπίδες σου να το επαναλάβω:  Δεν νηστεύω!  Ακούς; «…Όταν πιστεύω θάλασσα μονάχα και βυθό και προσκυνάω για κόνισμα έναν παλιό αστρολάβο πες μου, στην άγια πίστη σου, πώς να προσευχηθώ; σε ποιον να ξομολογηθώ και πού να μεταλάβω;…» (Νίκου… Read More Ύπαγε οπίσω μου!

σμαριδάκια στο …χωράφι

Πρώιμη άνοιξη ζούμε στο νησί. Παπαρούνες κι αγριομαργαρίτες δειλά μεν, βγήκαν όμως στα σκεπά των χωραφιών. Αλλά περισσότερο είναι το ξιδάκι* που έχει κιτρινίσει τον τόπο. Αυτό όμως είναι χειμωνιάτικο να πεις! Αμέριμνα, σωστά ζιζάνια τα δυο σμαριδάκια της φωτογραφίας, ανταλλάσσουν άνθη. Προσφέρουν, από καρδιάς και αμοιβαίως, όρκους αιώνιας ευωδιάς. Το χαλί του δειλού «σπαρμένου» αναζητά εναγωνίως… Read More σμαριδάκια στο …χωράφι

Σαρδέλες

Υποψιάζομαι πως «πιάνει» το μάτι μου. Κι ας μην τα πιστεύω αυτά. Κυρίως με τα ψάρια. Μη δω δηλαδή «στραβά» ψάρι, το μέλλον του είναι προδιαγεγραμμένο. Καληώρα ένα πρωινό πριν από δυο βδομάδες. Είχε σαρδέλα η Μπάγκα. Τη ζήλεψα. Έλα μου όμως που το σπίτι είχε ορίσει βραστό, να βγει και η ψαρόσουπα για τα… Read More Σαρδέλες